ขอน้อมส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย ด้วยรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้ ขอส่งพ่อ ขึ้นสู่สวรรค์

ผมได้สูญเสียพ่อผู้ให้กำเนิดของผม ไปเมื่อวันที่ 10 สิงหาคม 2559 ผมก็ได้รับรู้ถึงการสูญเสียอันยิ่งใหญ่ในชีวิตไปแล้ว ผมเหมือนคนไร้วิญญาณ เคว้งคว้างเหมือนอยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้ แต่ว่าชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป ต้องลุกขึ้นสู้ต้องทำทุกอย่างให้คนบนฟ้าไม่ต้องห่วงลูกคนนี้ นี่ก็ผ่านมาจะเข้าเดือนที่สามที่พ่อจากไป ผมพยายามทำใจให้เข้มแข็งให้ได้ครึ่งหนึ่งของความเก่งกาจของพ่อของผม กว่าจะผ่านมาได้ ก็อาการหนักเหมือนกันครับ

และแล้วเหตุการณ์ แห่งการสูญเสียก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อวันที่ 13 ตุลาคม 2559 ฟ้าก็ผ่าลงกลางหัวใจคนไทยทุกคน รวมทั้งตัวผมเองด้วย เมื่อมีการประกาศจากสำนักพระราชวัง การแถลงข่าว ณ.ช่วงเวลานั้น การแถลงข่าว ช่างบีบคั้นหัวใจคนไทยทั้งประเทศเหลือเกิน พวกเราปวงชนชาวไทย ได้เสียพ่อหลวงไปเสียแล้ว

ผมเป็นลูกผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ชอบการหลั่งน้ำตา เพราะมันหมายถึงความอ่อนแอ ความพ่ายแพ้ แต่เมื่อผมได้ยินเสียงเพลงสรรเสริญพระบารมี ท่านผู้อ่านเชื่อไหมครับ น้ำตาผมไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว
ผมไม่ใช่คนดี แต่ผมสัญญา ผมจะเดินตามคำสอนของพ่ออันเป็นที่รักของผม ทั้ง2 ทั้งพ่อผู้ที่ให้กำเนิด และพ่อหลวงของเราชาวไทยทุกคน ผมสัญญาครับ

ไม่ว่าผมจะมีชีวิตอีกกี่ครั้ง ลูกคนนี้ก็ขอเกิดเป็นลูกของพ่อของผมทุกชาติไป
และ ผมขอชีวิตที่จะมีอีกกี่ภพกี่ชาติของผม ขอเป็นเศษดินก้อนเล็กๆ ใต้ฝ่าละอองธุรีพระบาท เช่นนี้ ทุกชาติไป

 ขอน้อมส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย ด้วยรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้ ขอส่งพ่อ ขึ้นสู่สวรรค์